Κυριακή, 29/8/2010. Ωρα, 14:50. Στη Σαρωνίδα Αττικής. Στην αφετηρία της γραμμής Ε22: Σαρωνίδα-Αθήνα. Το διπλό όχημα της ΕΘΕΛ (Ν0. 498, αριθμός κυκλοφορίας ΥΜΙ 1098, χωρητικότητας 155 επιβατών) φτάνει στη στάση όπου το περιμένουμε 9 όλοι κι όλοι υποψήφιοι επιβάτες.
Ο οδηγός εντελώς αψυχολόγητα απαγορεύει την επιβίβαση σε ένα νεαρό μελαμψό. Διαμαρτύρομαι μάταια, ενώ οδηγός έχει ήδη ξεκινήσει βιαστικά το δρομολόγιο του και έχει αφήσει, κλείνοντας βίαια τις πόρτες, εκτός του οχήματος τον μελαμψό επιβάτη που …τολμούσε να μεταφέρει ένα ταμπλό 50×70 cm με ψευτοκοσμήματα και γιαλιά ηλίου. Το επιχείρημα του οδηγού τάχα “τυπικό”, “εκ του κανονισμού” -που βέβαια και ένα παιδί ξέρει ότι τέτοιος κανονισμός για τόσο μικρές αποσκευές στις δημόσιες συγκοινωνίες δεν υπάρχει: “Κουβάλαγε εμπόρευμα και έπιανε χώρο” και “πώς θα εξυπηρετήσω τους άλλους επιβάτες στις παρά κάτω στάσεις;”.
Θυμήθηκα, τότε που μαθητές γυρίζαμε από τα σχολειά μας με τις πινακίδες του σχεδίου (ίδιων διαστάσεων) και τους μεροκαματιάρηδες γονείς μας με τα σύνεργα της δουλειάς, τα καροτσάκια από τη “λαϊκή” κ.λπ και κανένας οδηγός, εισπράκτορας ή επιβάτης δεν σκεφτόταν ότι “λείπει ζωτικός χώρος”… για τους υποτιθέμενους επιβάτες των επόμενων στάσεων που δεν θα χωρούσαν.
Το μόνο που έμενε ήταν να τον χαρακτηρίσω φασίστα και ρατσιστή όταν με τα επιχειρήματα δεν έβγαινε άκρη και μόλις “αποκαλύφθηκε” από τα λεγόμενά του τί πραγματικά είχε στο μυαλό του: “Είναι μαύροι, άπλυτοι -ούτε στη θάλασσα δεν μπαίνουν- και βρωμάνε, γι αυτό δεν τους βάζω μέσα”.
Υ.Γ1 Μέχρι το “τέρμα” στα Προπύλαια ο αριθμός των επιβατών στο όχημα (με το γνωστό ανέβα κατέβα) ουδέποτε ξεπέρασε τους 70 ανθρώπους.
Υ.Γ2. Από την προφορά του ρατσιστή οδηγού (δημοσίων μέσων μεταφοράς!) φαινόταν ότι και ο ίδιος ήταν πρόσφυγας από κάποια πρώην σοβιετική δημοκρατία -αυτούς που οι γηγενείς ελληνάρες, τρομάρα μας, αποκαλούμε υποτιμητικά “ρωσοπόντιους” και εκείνοι με το δίκιο τους, θυμώνουν.
